Langzaam aan gaan we naar de derde dinsdag van september, de dag dat het demissionaire kabinet ons de verleidelijke worst voor 2018 gaan voorhouden. Na jaren van bezuinigen, inleveren en het uitkleden van het sociale stelsel, zal de opbloeiende economie in 2018 wellicht voor verlichting zorgen. Ondanks dat de gemiddelde burger deze positieve gedachte uitdraagt, zijn onze politici helaas een andere gedachte toegedaan. Ook in 2018 zal het kabinet nog flink moeten bezuinigen om de leeggelopen schatkist weer bij te vullen. Het eerste signaal van deze bezuinigingen werd deze week gegeven toen het demissionaire kabinet aankondigde dat de premies voor onze ziektekosten het komende jaar weer omhoog gaan en dat het eigen risico zeer waarschijnlijk de € 400,00 grens zal passeren. Wat doen wij eigenlijk met de ziektenkostenpremie en het eigen risico?
Ziektekostenpremie:
Sinds de invoering van de nieuwe zorgverzekeringswet op 1 januari 2006 geldt dat iedere Nederlander verplicht is een zorgverzekering af te sluiten. Deze wet bepaald ook dat alle zorgverzekeraars verplicht zijn iedereen te accepteren en zorgverzekeringen niet beëindigd mogen worden bij een hoge kostenpost door verleende zorg. In 2006 bedroeg de premie voor een zorgverzekering gemiddeld € 1.040,- per jaar. Nu in 2017 betalen we gemiddeld € 1.285,- aan zorgpremie per jaar hetgeen neerkomt op een gemiddelde verhoging van ‘slechts’ 1.7 procent per jaar. Wat wij echter buiten deze berekening laten is het feit dat de meeste basis zorgpakketten door de jaren heen aardig zijn uitgekleed waardoor veel Nederlanders noodzakelijkerwijs een aanvullende verzekering moesten afsluiten. Als we deze noodzakelijke aanvullende verzekering mee berekenen betaald iedere Nederlander ongeveer € 1.510,- aan zorgverzekeringen per jaar, hetgeen neerkomt op een jaarlijkse verhoging van 3.1 procent per jaar.
Eigen risico:
Op 1 januari 2008 werd het verplichte eigen risico bij de zorgverzekering ingevoerd. Het kabinet had hiermee een stuk gereedschap gecreëerd waardoor mensen zich meer bewust zouden worden van de kosten voor medische zorg. In 2006 en 2007 bediende de overheid zich al van het ‘No-claim’ principe waardoor iedere verzekeringsnemer de eerste € 255,- aan zorgkosten niet kon declareren bij de zorgverzekeraar. Door de invoering van het eigen risico in 2008 bespaarde iedere verzekeringsnemer een kleine € 100,- per jaar. In het eerste jaar dat het eigen risico werd ingevoerd moest iedere burger namelijk ‘slechts’ € 150,- ophoesten (Soms letterlijk) voordat de zorgverzekering dekking gaf ten opzichte van de overige zorgkosten. Tot en met 2011 steeg het eigen risico van € 150,- tot € 170,-, een gemiddelde verhoging van € 5,- per jaar. In 2012 werden we geconfronteerd met een verhoging van het eigen risico met bijna 29.5 procent tot € 220,-. De gemiddelde Nederlander accepteerde deze enorme verhoging van het eigen risico gelaten zodat de overheid in 2013 nog eens een extra schepje op het eigen risico gooide. Met een verhoging van het eigen risico met bijna 60 procent werd de ziekelijke burger opgescheept met een verplicht eigen risico van € 350,-. In de jaren 2014 tot en met 2016 werd het eigen risico gemiddeld per jaar met 2.5 procent verhoogd waardoor we nu in 2017 te maken hebben met een eigen bijdrage van € 385,-. De verwachting is dat het eigen risico in 2018 met ongeveer 5 procent zal stijgen waardoor het eigen risico de grens van de € 400,- zal passeren.
Risicogroepen:
Op internet verschijnen al een aantal blogs van zogenaamde ‘kenners’ die de enorme toename aan zorgkosten voornamelijk wijten aan de risicogroepen. Zo zouden volgens deze bedenkelijke individuen rokers 10 procent premie extra moeten gaan betalen. Wat zij echter niet vermelden is de nicotineverslaafden nu al extra betalen omdat de overheid voor maar liefst 60 procent mee snoept van elke verkochte sigaret. Natuurlijk staat de overheid handenwrijvend klaar om de risicogroepen extra te belasten op de zorgpremie. Na de rokers zal onze in financiële nood verkerende overheid de sporters, de verkeersdeelnemers en nog tal van andere risicogroepen extra gaan belasten. Zelfs het nemen van kinderen en / of huisdieren zal een verhoging van de zorgpremie als gevolg hebben. Zoals je zult begrijpen zal een dergelijke stap alleen maar leiden tot hogere zorgpremies voor iedere Nederlander. Het zal meer impact hebben als wij bewuster omgaan met de consumptie van medische zorg en dat wij ons zorgsysteem aanzienlijk vereenvoudigen.
Complex zorgsysteem:
In 2006 bedroegen de kosten voor de gezondheidszorg in Nederland ongeveer 45 miljard Euro. Nu in 2017 zijn wij in staat om ongeveer 95 miljard uit te geven aan zorgkosten. Gemiddeld hebben wij als Nederlander dus te maken met een stijging van 7 procent in onze zorgkosten. Hoe kan het dat de zorgkosten over de afgelopen 12 jaar verdubbeld zijn? Natuurlijk hebben we te maken met een vergrijzing van de bevolking waardoor het aantal Nederlanders met kwaaltjes aanzienlijk is toegenomen. De gemiddelde jaarlijkse zorgkosten van een 85-jarige Nederlander liggen circa 10 keer zo hoog als zijn 35-jarige tegenhanger. Door de nieuwe technologie kunnen steeds meer mensen geholpen worden aan hun medische klachten. Steeds vaker zijn wij in staat om ziektes (vroegtijdig) op te sporen waardoor de druk op de zorg verder toeneemt. Door deze betere diagnostiek en technologie leven mensen langer met als gevolg dat de zorgkosten hierdoor ook weer stijgen. Hiernaast hebben we te maken met een toename van het aantal chronische patiënten die langdurige en zelf levenslange behandelingen vereisen. In tegenstelling tot 20 jaar geleden maakt de Nederlander steeds sneller gebruik van de zorgfaciliteiten. Waar men vroeger een virusje gewoon met een grog en aspirine te lijf ging, wordt nu de huisarts (te) snel ingeschakeld. Als laatste hebben we ook te maken met een zeer complex zorgsysteem. Zo is het voor veel artsen al zeer ingewikkeld om te bepalen of de noodzakelijke zorg ook wordt gedekt door de zorgverzekeraar. Zorgverleners, die een jarenlange studie achter de rug hebben, laten zich tegenwoordig vooral leiden door de voorwaarden en de bureaucraten van de zorgverzekering.
Een zorgelijke toekomst:
Het mag duidelijk zijn dat ons zorgsysteem te kampen heeft met een ernstige aandoening waardoor de kosten aanzienlijk toenemen. We hebben te maken met ziekenhuizen, maatschappen, specialisten en complexe registratiesystemen. Als wij bijvoorbeeld de maatschappen uit de ziekenhuizen weren en de specialisten direct in dienst komen van het ziekenhuis, zal dit lagere kosten tot gevolg hebben. In het bezuinigingstraject van de laatste jaren werden veel zorgverleners ontslagen waarna zij als ZZP’er voor een lager salaris weer terug konden keren in hun oude functie. Als we voor deze mensen de zeer complexe administratieve systemen vereenvoudigen hebben zij de mogelijkheid om een goed belegde boterham op tafel te krijgen. Het voordeel is dat de betreffende zorgverleners meer tijd aan de kerntaken (De zorgvrager) kan besteden waardoor dit indirect leidt tot verder bezuinigingen. De mantelzorgers, die noodgedwongen deze taak op zich namen, kunnen dan weer terugvallen op de reguliere zorg zonder dat dit leidt tot een toename in de zorgkosten. Kortweg, het nieuwe kabinet zal de mouwen flink moeten opstropen om ons zorgsysteem te genezen!