Watdoenwijmet Telecom nieuws, maar dan anders
Gerelateerde Artikelen
Mobiele telefonie is niet meer weg te denken uit ons straatbeeld en onze maatschappij. Constant zijn we bezig met onze GSM, heel even niet bereikbaar zijn kan grootse gevolgen hebben. Veel mensen laten zelfs ’s nachts, wanneer ze eigenlijk moeten slapen, hun GSM aanstaan, gewoon om bereikbaar te zijn. Maar heb je ooit al eens de vraag gesteld waar het mobiel bellen vandaan komt en wat de grote voorloper is van de GSM, die jij elke dag opnieuw – zonder er bij na te denken – gebruikt?
In 1992, de tijd dat jullie geboren zijn, bracht PTT Telecom ‘Kermit’ op de markt. Dit was een systeem waarbij abonnees contact konden hebben met elkaar door te bellen, maar het systeem leek in de verste verte nog niet op de GSM’s die wij nu kennen – en zeker niet op de smartphones.
De Kermit, later de Greenhopper wegens schending van de eigendomsrechten – denk aan de muppets -, maakte gebruik van Greenpoints. Er waren ongeveer 5000 basisstations. Degenen die dus wilden bellen, moesten wel in de buurt zijn van een dergelijk station, anders was het gewoon niet mogelijk in contact te komen met een andere abonnee. Een dergelijk station kon je herkennen aan een groen beeldmerk, vandaar ook de naam Greenpoint.
De Greenpoints waren gevestigd op welbepaalde plaatsen: tankstations, postkantoren, spoorwegrestaurants, parkeerplaatsen en restaurants.
Kan jij je dat voorstellen? Een Greenpoint moeten zoeken om te kunnen bellen?
Greenhopper werkte digitaal, toch konden de abonnees met de draagbare telefoons enkel zelf bellen, telefoon ontvangen was onmogelijk. Om privé te bellen, had je een basisstation thuis nodig, dat aangesloten was op het telefoonnetwerk.
Een opmerkelijk punt als we terugdenken aan de Greenhopper en het Greenpoint is dat nagenoeg alle netwerken enkel het bellen vanaf de draagbare telefoon toepasten, terwijl de standaard het wel had voorzien om ook naar de draagbare telefoon te bellen.
Vier jaar na dat de Greenhopper was gelanceerd, kende de Greenhopper het hoogtepunt van haar hele bestaan. In 1996 waren er wel 60 duizend mensen aangesloten op het netwerk. Twee jaar later, in 1998, was dit aantal al verminderd tot ongeveer 20 duizend abonnees. Een jaar later, op 1 januari, werd de Greenhopper en het Greenpoint van de markt gehaald omdat het niet rendabel was.
Dit werd veroorzaakt door de razendsnelle ontwikkeling van de GSM-telefonie en de prijzenslag in de sector: Greenpoint kon er niet meer tegenop boksen.
Nochtans had de Greenhopper en het Greenpoint wel enkele fantastische reclamespotjes, vreemd genoeg hebben ze toch niet geholpen…
http://www.youtube.com/watch?v=z-_UMFJcgf4&feature=youtu.be
De enigen die verder gingen met het idee dat het mogelijk was om naar een draagbare telefoon te bellen, waren de Fransen.
In Frankrijk werd in de testfase van het netwerk BiBop deze faciliteit ingebouwd. Desalniettemin werden er overal draagbare telefoons gelanceerd die een semafoon als uitrusting hadden om de bereikbaarheid van de abonnees te maximaliseren.
Al willen wij altijd denken dat Europa het verst staat op het gebied van technologie, toch waren de CT2-systemen in Hongkong, Canada en Singapore het meest succesvol. Maar ook daar hebben de CT2-netwerken hun einde gekend in de jaren negentig. De reden was dat ze niet meer op konden tegen de GSM en ook de vaste lijn moest buigen onder het DECT.
Sinds dat de Greenhopper uit de rekken is, is de GSM aan de macht en ondergaat die dan ook weer een hele evolutie.
Enkele jaren geleden liepen we allemaal met een simpele Nokia rond en nu zie je niets anders dan smartphones wanneer je op straat loopt, smartphones waarmee àlles mogelijk is.
Nu kunnen we ons nog maar één vraag stellen: waar zal het eindigen?
